مجنون یار

سان دریا‎

سپیده دم امتحان عشق داد استاد
زنگار دم دل شعر صنم داد استاد

دیوانه را رخصت به یار داد استاد
زان وفا سور و حصار داد استاد

منجی ربان سان لقب داد استاد
دیوانه بهر سان دریا داد استاد

مبعث خاتم دنیا‎

بروید گل بیاورید
عطر گلاب بزنید
قرآن محمد جار بزنید
مبعث خاتم دنیا باشد
محمد امشب در کوه با خدا باشد
رسیده پیک حق ز خدا بر محمد
گفته است بخوان که من با توام محمد
زان گفته محمد در عجب است
گفت که من نتوانم چو تو بدانم
ز سخن باز گفت بخوان محمد
زان نکته ببین کیست محمد
محمد خاتم همه دنیا شود
پدر فاطمه اطهار شود
بوسه بر گلوی ارباب شود
گلرخ به مهتاب شود
خدایا تا که هستم تا که هستی با مهتاب شوم

گرچه دنیا در جهل خود فرو میرفت
محمد آمد در دل دنیا اسلام را بر زمین نشاند

عطر سرایت‎

شهیدی که شهدش بزرگی است امامت
کدام ظلم جانش که دورش بخشکد ندامت

کدام امامی که دلبر سراغش نیامد
کدام معنی عشق که جوری به سبحان نیامد

کدام غضب شهادت که گویم خدایت
کدام نقص امامت که گویم دعایت

به رسم رضایت به من ره حرم کن
به هرم عِطر سرایت زائر کربلام کن

زهرا جبین‎

موسی به کفت مانده ام حرم ندیدم
یارا که حرم خاطره ای خواب ندیدم

جانا که دلم غضب عشق تو بیند
زهرا به اسارت مادرم تو بیند

خود می دانم این حرم شنیدم
غربت تو به گوشواره زهرا شنیدم

غضبی گویم که جانت بگرفتند
هرم نفست به جان زهرا بگرفتند

زاد است پیغمبر ازل را خوش نگین
پسرت رضا که باشد و زهرا جبین

شهر من قسم‎

پرتو ذات تو دارد دل من
امشبی را دیدن از دل من

شهر من قسم که دل بهر خداست

آن دلی که گوید یار حسین
نشود ذات دلش بی حسین

دل من غرق دل بی کس شده
مستیم بهر دل حسین شده

اثم قلبم‎

کین جمله رها باشد
که من نیست و او هست
نمی دانم منم او می داند
جز من او را می پرستد
اثم خوشگواری بر قلبم